در سرزمینی، چون ایران که گسلهای فعال آن، چون رگهای پنهان در بستر زمین گستردهاند، زلزله تنها یک حادثه طبیعی نیست؛ تهدیدی مداوم است که گاه به ناگاه از دل زمین فوران میکند و جامعهای را به زانو در میآورد. در مواجهه با این واقعیت، باید میان «شناخت خطر» و «زیستن با خطر» تفاوت قائل شد؛ یکی در قلمرو علوم پایه مانند زلزلهشناسی و زمینشناسی جای میگیرد و دیگری در حوزه مهندسی و سیاستگذاری.