چراغ‌های خاموش، اما دل‌های روشن به نور ایمان

در شهر دزفول به دلیل استمرار بمباران دشمن مردم شهر عادت کرده بودند که همراه با تاریکی هوا، چراغی روشن نکنند تا از سوی دشمن رصد و بمباران نشوند. آن روز‌ها معابر دزفول هر چند خاموش و تاریک بود، اما دل‌های مردمش به نور ایمان منور بود. این نورانیت و صفا رمز پایداری دزفولی‌ها در هشت سال جنگ تحمیلی بود