همه ما از کودکی اِلمان ها و اجسامی را داشته ایم که از بین نمی روند و بعد از مدتی به نمادی نوستالژیک تبدیل می شوند، از چینی گل سرخی مادر ها گرفته تا آچار فرانسه و انبردست پدرها که برای سالیان دراز در جعبه های آچار آن ها هستند و بعد از مدتی وقتی به آنها نگاه می کنیم، می بینیم چقدر با آن ها خاطره ها داریم و حس آن خاطره ها حس خوبی و خوشی روزهایی را می دهد که گویی تکرار ناپذیر شده اند.