در لحظات درماندگی و تنگدستی در نجف اشرف، مردی سادات به آستان مولا علی(ع) پناه برد و با زبان حال گفت: اگر حاجتم روا نشود، از طلاهای ضریحت برمی‌دارم! اما در این کرامت امام علی(ع) نه تنها نذوراتش را حفظ می‌کند، بلکه حاجات بندگانش را نیز به بهترین شکل اجابت می‌نماید.
انتقال به متن خبر
