یک آرمانگرا با واقعیت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی بیرونی-یعنی داخلی و جهانی- چه می تواند بکند. باز هم با منطق استوار ریاضی می توان نشان داد که جز از طریق «نزدیکی به آرمان» جایگزینه ای نیست. همچنین می توان نشان داد که «تنها جایگزینه»، «سازش اصولی» است. یعنی «اولویتبندی بین معیارهای آرمان بر حسب تنگناهای بیرونی».