این اثر که یکی از اسناد مهم منسوب به امام صادق (ع) است، بهمثابه متنی الهیاتی ـ فلسفی میکوشد خطوط اصلی تفکر امام صادق (ع) را در بستر تاریخ کلام اسلامی توضیح دهد... این نامه در عصری نوشته شده که شیعه در حال تثبیت هویت خود در برابر جریانهای کلامی و فقهی دیگر بود. بنابراین، مفاهیمی مانند پیروی از امام (ع)، پرهیز از بدعتها، و حفظ جماعت، معنای ویژهای پیدا میکند. شارح با توجه به این زمینهها میکوشد پیامهای نامه را برای نسلهای بعد توضیح دهد.