فقط هفت هشت ثانیه از یک سخنرانی تقطیع شده استاندار مازندران کافی بود تا زمره عبوس زهد که مدت ها بود بهانه ای برای رگ کردن کلفت کردن و کف بر لب آوردن و عربده کشیدن نیافته بودند بعد از مدت ها به میدان بیایند و عرض وجود کنند. از لات های کوچه خلوت که هنری جز تهمت زدن و دروغ بستن و لاف زدن ندارند در تمام مدت جنگ دوازده روزه که استاندار مازندران شب و روزش را یکی کرده بود تا از میلیون ها مسافر جنگ زده به بهترین شکل پذیرایی کند، هیچ خبری نبود.