تضاد کلاری از نقد «خداگونگی کارگردان» تا تسلیم «خداگونگی تصویر»

بی‌تردید، بخش عمده‌ای از احترامی که نسل‌های مختلف سینماگران برای محمود کلاری قائل‌اند، نه فقط به‌خاطر چیرگی‌اش در مدیریت و فن فیلمبرداری، که برای ذات معلمیِ اوست. او همواره انتقال‌دهنده‌ای صبور و بی‌تکلفی بوده که گنجینه تجربیاتش را نه به‌مثابه رازی حرفه‌ای، بلکه به‌عنوان دانشی مشترک، با زبانی روشن در اختیار دیگران می‌گذارد.  خصلتی نادر که از او فراتر از یک استادِ فن ساخته؛ ستایش او، در حقیقت، ستایش همین روحیه بخشنده و بنیان‌گذار است که فارغ از هر نقدی به آثارش، پابرجا می‌ماند.