دست فرمان حکمرانی باید تغییر کند

رجزخوانی تمام شد. البته به دشمنی که حتی آداب دشمنی نمی داند و نافش را با دروغ و تزویر بسته اند ذره ای نمی توان اعتماد کرد اما تا روزی که دوباره شمشیر کین توزی و آتش افروزی را از رو ببندد بهتر است خطابه و رجزخوانی را کنار بگذاریم و منصفانه و عاقلانه به نقد و تحلیل داشته ها و نداشته هایمان بپردازیم. ببینیم نقاط قوت و ضعفمان کجاها بوده؟ ببینیم چه تدبیری می تواند ما را از فتنه های احتمالی در امان نگاه دارد و چه بی عقلی هایی می تواند ما را به دردسرهای قطعی بیندازد.