در فرهنگ ما، معمولاً یا خیلی زود شیفته میشویم یا خیلی راحت کنار میگذاریم. ستایش و حذف، هر دو شتابزدهاند و اغلب جای تأمل را میگیرند. در این میان، هنرمندانی که نه اهل دلدادگی فوریاند و نه تن به فراموشی میدهند، معمولاً در وضعیتی معلق باقی میمانند: نه کاملاً پذیرفته میشوند و نه بهطور کامل طرد. بهرام بیضایی یکی از روشنترین نمونههای این وضعیت است.