عجله عمر را تکه پاره‌ می کند / مسابقه با زمان تنها عنصر نابود کننده زندگی

در کودکی که سال‌های پیش روی ما بی‌شمار به نظر می‌رسد عادت به حیف و میل و نیم‌خور کردن لحظات وجود دارد؛ پس زمان‌های حال را تکه پاره کرده و شتابان به دنبال نقطه و مقصدی می‌گردیم به نام بزرگسالی. چون به بزرگسالی و میانسالی می‌رسیم و لحظه‌ای از مسیر عمر خود را در می‌یابیم که سال‌های پیش رو کمتر از سال‌های پشت سر نهاده است، شبح زمان‌های تکه پاره شده و به بایگانی سپرده حسرت‌وار بالای سر ما می‌چرخند و هراسان در اندیشه و در جست‌وجوی زمان‌های از دست رفته، اکنون‌های متوالی را پایمال می‌کنیم