بسیار شنیده ایم که مادری از اینکه فرزندش می ترسد، نگران است؛ مادران با تجربه در پاسخ به نگرانی اش با اطمینان می گویند: نترس! این ترس ها کاملاً طبیعی اند و به مرور که بزرگ می شود از بین می روند . اما آیا واقعا جا ندارد وقتی فرزندمان از ترس گریه می کند و بی قرار می شود، نگران شویم؟ اساساًکدام ترس ها طبیعی و تکاملی اند؟ چرا برخی ترس ها حتی در بزرگسالی هم دست از سر آدم برنمی دارند؟