طرحواره رهاشدگی الگوی ناسازگارانهای است که در آن فرد باور دارد دیگران او را ترک خواهند کرد و او در نهایت تنها خواهد ماند. این طرحواره معمولاً ریشه در تجربیات آسیبزای دوران کودکی مانند طردشدگی یا بیثباتی در روابط با مراقبان دارد و با احساساتی نظیر اضطراب، بیاعتمادی و ترس از دست دادن عزیزان همراه است. افراد مبتلا به این طرحواره ممکن است رفتارهای کنترلگرانه، وابستگی شدید یا اجتناب از صمیمیت از خود نشان دهند تا از ترک شدن احتمالی جلوگیری کنند، اما این رفتارها به روابطشان آسیب میزند