محاصره و زمستان؛ سلاح رژیم صهیونیستی علیه کودکان غزه

شاید بمباران‌ها کمتر شده باشد، اما کودکان فلسطینی هنوز در حال مرگ هستند. این بار، نه توسط حملات هوایی اسرائیل، بلکه از سرما و فرو ریختن سازه‌های آسیب‌دیده. 

رژیم صهیونیستی با جلوگیری از ورود خدمات حیاتی برای کودکان و پناهگاه‌های ضروری برای محافظت از غیرنظامیانی که خانه‌هایشان براثر ۲ سال نسل‌کشی ویران شده، توافق آتش‌بس را نقض کرده است. این یک جنایت جنگی به روش‌های دیگر است؛ مرگی کُندتر، کمتر قابل مشاهده، اما دردناک‌تر که از طریق محرومیت و در معرض قرار گرفتن در معرض سیل و طوفان به وقوع می‌پیوندد.

در هفته‌های اخیر، باران‌های شدید، اردوگاه‌های چادری غزه را فرا گرفته، پناهگاه‌های موقت را پر از آب کرده و باعث فرو ریختن ساختمان‌های آسیب‌دیده بر روی خانواده‌های داخل آن شده است. سرپناه کافی در دسترس نیست، زیرا رژیم صهیونیستی گذرگاه رفح را مسدود کرده است. 

میدل‌ایست مانیتور نوشت: دست‌کم ۱۶ فلسطینی، از جمله نوزادان، در نتیجه مستقیم این طوفان‌ها جان خود را از دست داده‌اند. عفو بین‌الملل به درستی این را یک فاجعه کاملا قابل پیشگیری توصیف کرد. آب‌وهوای بد نبود که این کودکان را کشت، بلکه نقض شرایط آتش‌بس توسط اسرائیل بود.

پس از بیش از ۲ ماه عدم رعایت آتش‌بس، رژیم صهیونیستی بیش از هزار و ۴۰۰ فلسطینی را به شهادت رسانده و مجروح کرده است و همچنان به‌شدت ورود کمک‌ها و تدارکات حیاتی مورد نیاز را برای تعمیر سیستم زیرساخت آب و فاضلاب محدود می‌کند. 

این امر با وجود نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) که تعهدات رژیم صهیونیستی را به‌عنوان یک قدرت اشغالگر تایید می‌کند و قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل که خواستار رعایت آن است، همچنان ادامه دارد. 

پس از آوارگی مکرر، تخریب یا آسیب دیدن دست‌کم ۹۲ درصد از سازه‌های غزه و تعیین حدود ۵۸ درصد از قلمرو به‌عنوان مناطق ممنوعه، بیشتر فلسطینیان اکنون در چادر‌های آسیب‌دیده زندگی می‌کنند یا در زیر تخته‌های بتنی آویزان پناه گرفته‌اند. رژیم صهیونیستی ابتدا غذا را به سلاحی برای شکستن مقاومت فلسطینیان تبدیل کرد؛ اکنون طبیعت را به سلاحی جدید برای جنگ تبدیل کرده است.

محققان حقوق بشری، فروریختن ساختمان‌ها در جبالیا، الریمال، شیخ رضوان و اردوگاه پناهندگان الشاطی را مستند کردند که به له شدن تمام اعضای خانواده‌ها منجر شد. 

محمد نصار، یک فلسطینی ساکن غزه ۲ فرزند خود، یعنی لینا و غازی، را براثر طوفان از دست داد. آنها ۲ بار از حمله‌های هوایی رژیم صهیونیستی جان سالم به‌در برده بودند. پس از ۲ سال نسل‌کشی، آنها به خانه ویران شده خود بازگشتند، زیرا معتقد بودند که سقف بتنی فروریخته آن از چادری که براثر باران غرق شده، امن‌تر است. در عوض، سقف فرو ریخت و آنها را زیر خود له کرد. او از اینکه فرزندانش از بمباران جان سالم به‌در برده بودند و براثر طوفان جان خود را از دست دادند، سوگواری می‌کرد.

آنروا بیش از یک ماه قبل در مورد زمستانی سخت هشدار داده و گفته بود: نیاز مبرم به سرپناه بیشتر برای مردم غزه وجود دارد. 

اما این هشدار‌ها به گوش‌های ناشنوا و وجدان‌های بی‌رحم نرسید. این همان چیزی است که آتش‌بس میانجی‌گری‌شده توسط ترامپ در زمانی که محاصره پابرجاست، به نظر می‌رسد. 

نتیجه‌گیری عفو بین‌الملل صریح بود. رژیم صهیونیستی همچنان به‌طور عمدی شرایط زندگی را به گونه‌ای تحمیل می‌کند که نابودی فیزیکی فلسطینیان در غزه را رقم بزند. اهداف رژیم صهیونیستی بدون تغییر باقی مانده است؛ اگر بمب‌ها و تخریب غزه را غیرقابل سکونت نکند، طبیعت اجازه خواهد داشت کار را تمام کند.

همین وحشیگری صهیونیستی در کرانه باختری اشغالی در حال انجام است. در حالی که غزه غرق می‌شود، بولدوزر‌ها اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی را در هم می‌شکنند و اراذل و اوباش صهیونیست خانه‌ها و باغ‌های زیتون را در سراسر کرانه باختری آتش می‌زنند. 

ارتش رژیم صهیونیستی در اردوگاه نور شمس (نزدیک طولکرم) دستور‌های جدیدی را برای تخریب ۲۵ خانه فلسطینی دیگر صادر کرده است. سران فلسطینی و آژانس امداد و کاریابی سازمان ملل هشدار داده‌اند که صد‌ها نفر، ۷۷ سال پس از نخستین اخراجشان از خانه‌های اصلی خود در فلسطین تاریخی، با آوارگی اجباری قریب‌الوقوع رو‌به‌رو هستند.

تخریب خانه‌های فلسطینیان با تصویب مستعمره‌های جدید مخصوص صهیونیست‌ها همزمان شده است. 

در غزه، آوارگی با محاصره اعمال می‌شود؛ در کرانه باختری، با تخریب و سرقت زمین، که هر ۲ توسط یک طرف بدخواه انجام می‌شود. در هر مورد، فقط فلسطینی‌ها هزینه را تحت اصطلاح «صلح» می‌پردازند.

قوانین بین‌المللی بشردوستانه واضح است. رژیم صهیونیستی به‌عنوان یک قدرت اشغالگر باید دسترسی به غذا، سرپناه، مراقبت‌های پزشکی و زیرساخت‌های ضروری را تضمین کند. «صلحی» که بر مزار نوزادان یخ‌زده برقرار شود، به عنوان کیفرخواستی نه علیه آب‌وهوا، بلکه علیه بشریت خواهد بود. این صلح نیست؛ این یک نسل‌کشی به روش‌های دیگر است.