زندان السالوادور؛ محلی برای شکنجه مهاجران اخراج‌شده از آمریکا

سیاست‌های ضدمهاجرتی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا همواره مورد انتقاد کارشناسان، فعالان و گروه‌های حقوق بشری بوده است. 

اما انتقال مهاجران اخراج‌شده از آمریکا به یکی از مخوف‌ترین زندان‌های جهان، یعنی زندان بزرگ السالوادور، از تاریک‌ترین فصل‌ها در زمینه سیاست‌های ضدمهاجرتی واشنگتن به‌شمار می‌رود. 

آنچه از زندان بزرگ السالوادور می‌دانیم

زندان Centro de Confinamiento del Terrorismo که با مخفف CECOT (به معنای مرکز حبس تروریست‌ها) شناخته می‌شود، یک ابرزندان با حداکثر امنیت در منطقه Tecoluca السالوادور است. 

این زندان در سال ۲۰۲۳ به دستور نایب بوکله، رئیس‌جمهور السالوادور ساخته شد و ظرفیت حبس تا ۴۰ هزار زندانی را دارد. این موضوع زندان یادشده را به یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های جهان تبدیل کرده است. 

CECOT بخشی از کارزار سخت‌گیرانه بوکله علیه باند‌های جنایتکار (مانند MS-۱۳ و Barrio ۱۸) است و نماد سیاست‌های دست آهنین او برای کاهش جرم و جنایت در السالوادور محسوب می‌شود.

زندانیان به‌طور معمول سر تراشیده دارند، فقط لباس سفید می‌پوشند و در سلول‌های بزرگ نگهداری می‌شوند. براساس گزارش‌ها بین ۶۵ تا ۱۰۰ نفر در هر سلول نگهداری می‌شوند. 

براساس برخی گزارش‌ها، زندانیان بیش از ۲۳ ساعت در روز را در سلول‌ها حبس بوده و چراغ‌ها همیشه روشن است. 

وضعیت مهاجران اخراج‌شده از آمریکا در زندان السالوادور

دیده‌بان حقوق بشر و موسسه کریستوسال در گزارشی که به‌تازگی منتشر شد، اعلام کردند مهاجرانی که دولت آمریکا در مارس (اسفند/فروردین) و آوریل (فروردین/اردیبهشت) ۲۰۲۵ به السالوادور منتقل کرد، شکنجه شده و مورد سوء‌استفاده‌های دیگری از جمله خشونت جنسی قرار گرفته‌اند. 

گزارش ۸۱ صفحه‌ای با عنوان «شما به جهنم رسیده‌اید» شرح جامعی از نحوه برخورد با این افراد در السالوادور ارائه می‌دهد. 

دولت آمریکا در مارس و آوریل حدود ۲۵۲ مهاجر را به زندان بزرگ CECOT در السالوادور فرستاد. این درحالی است که گزارش‌های معتبر از نقض جدی حقوق بشر در زندان‌های السالوادور وجود داشته است. 

مهاجران در معرض اخراج اجباری بازداشت خودسرانه، ناپدیدشدن اجباری، شکنجه، شرایط غیرانسانی بازداشت و در برخی موارد خشونت جنسی را تجربه کردند. 

افرادی که در CECOT حبس شدند، توسط نگهبانان زندان و پلیس ضد شورش السالوادور مورد آزار و اذیت جسمی، کلامی و روانی منظم و شدید قرار می‌گرفتند. 

براساس قوانین بین‌المللی حقوق بشر، این آزار و اذیت‌ها شامل رفتار‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز و در بسیاری از موارد، شکنجه بود. 

نگهبانان زندان و پلیس ضد شورش به‌طور مرتب مهاجران را از جمله در طول بازرسی‌های روزانه سلول، به دلیل تخلف‌های جزئی از قانون زندان (مانند صحبت کردن با صدای بلند یا استحمام در زمان نامناسب) یا به دلیل درخواست کمک پزشکی، مورد ضرب‌وشتم قرار می‌دادند. 

چندین زندانی سابق گفتند که نگهبانان پس از صحبت با اعضای کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در جریان بازدید ماه می (اردیبهشت/خرداد) آنها از CECOT، آنها را مورد ضرب‌وشتم قرار دادند.

نهاد‌های حقوق بشری به این نتیجه رسیدند که موارد شکنجه و بدرفتاری با مهاجران در CECOT، حوادث پراکنده‌ای توسط نگهبانان یا پلیس ضد شورش سرکش نبوده، بلکه تخلف‌های نظام‌مند بوده است. 

دیده‌بان حقوق بشر و کریستوسال گفتند که به نظر می‌رسد این سوءاستفاده‌ها بخشی از روشی بوده است که برای مطیع کردن، تحقیر و تنبیه بازداشت‌شدگان طراحی شده است. وحشیگری و ماهیت مکرر سوءاستفاده‌ها همچنین نشان می‌دهد که نگهبانان و پلیس ضد شورش بر این باور عمل کرده‌اند که مافوق‌هایشان یا از اقدام‌های توهین‌آمیز آنها حمایت می‌کنند یا دست‌کم آن را تحمل می‌کنند.