عربستان سعودی به عنوان پادشاهی نفتی، سیاستهای اقتصادی خود را با درآمد حاصل از منابع طبیعی هدایت میکند که برنامههای اصلاحی مانند «چشمانداز ۲۰۳۰» را تحت تأثیر قرار داده. از سوی دیگر، ترکیه تاریخی متکی بر یک نظام مبتنی بر بازار با مشارکت قابلتوجه بخش خصوصی دارد. پاکستان در عین حال نمونهای از چالشهای مزمن مالی و نواقص نهادی ست که در آن حکمرانی بهصورت واکنشی با کسریهای بزرگ بودجه و بدهیهای خارجی مواجه میشود. اما در ایران شرایط چگونه است؟