پنج دهه پس از آغاز خودروسازی، ایران هنوز محصولی رقابتپذیر حتی در سطح داخل خود ایران هم ندارد. آنچه کم داریم «پول» یا «زمان» نیست؛ «حاکمیت راهبرد» است: بازار رقابتی، سیاست صنعتی مشروط، و شرکتی که مسئول سود و کیفیت خود باشد. تا وقتی سیاست جای قاعده را بگیرد، کارخانه هم کاستی خود را پنهان نمیکند.