اعلام نتایج آزمونهایی مانند کنکور، هر بار الگویی آشنا را در رسانهها و اذهان عمومی بازآفرینی میکند: نگاهی به فهرست نفرات برتر نشان میدهد که اکثریت قاطع آنان از دهکهای بالای اقتصادی و اجتماعی برخاستهاند. این واقعیت انکارناپذیر در جغرافیای آموزشی کشور، بهسرعت راه را برای نتیجهگیریای سادهانگارانه و در عین حال خطرناک میگشاید: «لابد ثروتمندان ذاتا باهوشترند». اما آیا ماجرا به همین سادگی است؟