ما درباره بسیاری از تروماهای اجتماعی و پدیدههایی که اضطراب جمعی یا استرس عمومی ایجاد کردهاند -دستکم در ایران- با مسئله سوگوارینشده یا فقدان ظرفیت یا امکان سوگواری مواجه بودهایم. به عنوان مثال، میخواهم به جنگ تحمیلی ایران و عراق اشاره کنم؛ جنگی که به هر حال بر ما تحمیل شد و کشور به مدت هشت سال درگیر آن بود. سیاستهای نظامی، سیاستهای رسانهای و تبلیغات، قسمتی از جنگ هستند، اما هر جامعهای پس از جنگ، نیازمند تولید پارادایمی جدید برای دوره صلح و زندگی است.