با وجود تأکید صریح اصل ۲۹ قانون اساسی بر حق دسترسی همه مردم به خدمات درمانی، امروز در ایران هزینههای سنگین درمان به باری سنگین برای مردم تبدیل شده است. بیمههای دولتی که قرار بود به کاهش هزینههای درمان کمک کنند، به دلیل ناکارآمدی و ضعف در پوشش خدمات، نتوانستهاند انتظارات را برآورده کنند و بیمههای خصوصی تنها در دسترس قشر خاصی از جامعه قرار دارند. این وضعیت باعث شده تا بسیاری از مردم بهجای درمان، بهدنبال راهی برای فرار از هزینههای کمرشکن درمانی باشند.