نظام سلامت کشورمان در زمینه تأمین منابع مالی پایدار دچار ضعفهای فراوانی است. هرچند در سالهای اخیر با اتخاذ تصمیمهایی مانند اجرای راهنماهای بالینی و پزشکی مبتنی بر شواهد و اجرای نظام ارجاع و پزشک خانواده به صورت محدود، در مسیر کاهش تقاضای القایی نیز حرکت شده، اما همچنان باید از روشهای مترقیتری در راستای تقویت بیمههای پایه و تکمیلی و همچنین کاهش درخور توجه تقاضاهای القایی استفاده کرد.