فعالیت‌های پیشگیری زیر سایه محدودیت‌ها

تحلیل اولیه درباره خودکشی در ایران باید با حساسیت نسبت به دو خطر مهم آغاز شود: نخست، خطر فروکاست‌گرایی ساختارگرایانه و دوم، خطر مشروعیت‌بخشی به اقدام ضد زندگی. فروکاست‌گرایی ساختارگرایانه زمانی رخ می‌دهد که خودکشی تنها به محصول ساختارهای اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی تقلیل داده شود و پیچیدگی‌های روانی، شخصیتی و بین ‌فردی نادیده گرفته شود. چنین رویکردی، با وجود اهمیت نقد نابرابری‌ها و فشارهای سیستماتیک، ممکن است فرد را از مسئولیت اخلاقی و مراقبت در شبکه انسانی جدا کند و در عمل، خودکشی را به امری قابل …