شاعری در مرز شک و یقین

فلسفه چیزی جز شک نیست. ضیاء موحد، شاعری فلسفه‌خوانده است و از این‌رو شعرهایش بن‌مایه‌های فلسفی دارد. او شاعر فیلسوفی است که شعرهایش سرشار از شک است؛ شکی که از جهان‌بینی شاعر نشئت می‌گیرد. موحد در جوانی چنان به تسخیر شک درمی‌آید که حتی به هستی به معنای جهان خارج از خود شک می‌کند. این شک و تردید در میانسالی و پختگی به‌ شکل بینش فلسفی به شعرهایش راه می‌یابد.