نظم بینالملل معاصر در حال تجربهگذار عمیقی است که با فاصلهگیری تدریجی اروپا از چارچوب حقوقی مبتنی بر قانون فعلی بینالملل و چرخش بهسوی رویکردی معاملاتی و منفعتمحور در روابط خارجی خود همراه شده است. تحولات اخیر، بهویژه لحن تقابلیتر قدرتهای بزرگ اروپایی مانند آلمان، فرانسه و بریتانیا در قبال ایران، بازتابدهنده تغییرات ساختاری عمیقتری در سیاست خارجی اروپاست. این تغییرات احتمالا ریشه در واقعیتهای اقتصادی، رقابتهای صنعتی و تحولات ژئوپلتیک اروپا دارند و روابط خارجی اتحادیه اروپا، بهویژه با …