در چند دهه گذشته، حاکمیت ایران فراز و فرودهایی در تعامل با جهان بر سر حفاظت از محیطزیست تجربه کرده است. با این حال، دستکم در یک دهه اخیر که تبعات تخریب محیطزیستی در کشور بهشکل شدیدی بروز یافته و دولتها نیز در مهار این بحرانها ناکارآمدی عیان از خود نشان داده، حتی از ظرفیت تعامل با جهان برای بهبود اوضاع بهرهای نبردهاند. نه رفع تحریمها و بهرهگیری از ارتباطات اقتصادی جهانی، نه مشارکت موثر در کنوانسیونهای بینالمللی و نه پذیرش تعهدات اقلیمی مانند توافقنامه پاریس، در دستور کار جدی قرار نگرفته …