این مقاله با نظر به جنگ 12 روزه؛ تلاش کرده تا نفوذی های احتمالی را از نظر انگیزه و ماهیت آن دسته بندی کند. بدین ترتیب نفوذی های اسرائیل را می توان به چهار دسته مشخص تقسیم کرد که شامل جاسوسان، خائنان، انتقام جویان و ناراضیان می شوند.

جمهوری اسلامی حتی اگر مایل به اصلاح اصول و اهداف سیاست خارجی خود نیست، شیوه درک مقامات آن از سیاست بین الملل و نحوه تصمیم گیری با توجه به اقتضائات روز، نیازمند بازنگری اساسی است.

این یادداشت تلاش دارد با رویکردی واقع گرایانه و عملگرایانه به شرایط کنونی و با تشخیص اهم از مهم و لزوم حفظ استقلال، امنیت و تمامیت ارضی ایران و توجه به منافع ملی، پیشنهادی عملی در جهت حل اختلاف ایران و غرب درباره مسئله غنی سازی ارائه نماید.

عصر ایران/متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست جلیل بیات| بعد از تهاجم نظامی اسرائیل و آمریکا به ایران مشاهده می شود که درخواست‌ها برای دستیابی به سلاح هسته ای از سوی برخی محافل، افراد سیاسی و حتی برخی شهروندان عادی در ایران افزایش یافته است، به این امید که د

قدرت موشکی ایران نیز نتوانست مانع از بروز جنگ شود، هرچند در پایان دادن به جنگ موثر بود. از این منظر می توان دید که هیچ یک از ارکان دکترین دفاعی جمهوری اسلامی در بازدارندگی دشمن برای شروع جنگ موفق نبودند و لذا بازنگری در این دکترین امری حیاتی است.

مردم از جنگ اخیر سربلند بیرون آمدند و اکنون نوبت حکومت است که اولا این وفاداری و حمایت را پاس نهد و دوم و مهمتر به اصلاح برخی رویکردهای غلط گذشته بپردازد. باید به یاد داشت که فرصت ها زودگذرند و همیشه در دسترس نخواهند بود.

متاسفانه انگار دیپلماسی عمومی اعتبار چندانی در دستگاه وزارت خارجه و دولت ایران ندارد و در هیاهوی جنگ با اسرائیل توجه کمتری به قدرت اقناع سازی و اهمیت افکار عمومی در غرب می شود.

دولت باید از مزیت نسبی ارزان بودن انرژی در ایران برای توسعه کشور استفاده کند، نه آنکه مردم خود را مجبور به پرداخت هزینه ای معادل انرژی در سایر نقاط دنیا کند.

این دو پیشنهاد صرفا برای گذار از شرایط کنونی مطرح می شود، وگرنه حل ریشه ای مشکل ناترازی برق در ایران نیازمند سرمایه گذاری برای ایجاد نیروگاههای جدید تجدیدپذیر و نوسازی نیروگاهها و تجهیزات قدیمی کنونی است و این سرمایه گذاری نیز منوط به رفع تحریم ها و تحول در سیاست خارجی است.