پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در دوران غیبت صغری (۳۲۹-۲۶۰ هجری قمری) و غیبت کبری (از ۳۲۹ هجری قمری تاکنون) با شرایط جدیدی مواجه شدند که مهم‌ترین محورش محروم‌شدن از حضور مستقیم امام معصوم‌(ع) بود، اما از سال‌ها پیش و از دوران حضرت امام حسن عسکری(ع)، با تدابیر امام، خود را برای دوران غیبت آماده ساخته بودند.

امام جمعه شاهرود با اشاره به نهم ربیع الاول روز امامت حضرت ولیعصر(عج) گفت: تبعیت از نواب خاص در دوران غیبت صغری و نواب عام در دوران غیبت کبری از شرط‌های ظهور امام زمان(عج) است.

در دوران غیبت کبری که دسترسی مستقیم به امام معصوم میسر نیست، اهمیت رجوع به احادیث اهل‌بیت و تبیینات علما و فقهای شیعه دوچندان می‌شود، چرا که ثقلین چراغ روشنی برای تفسیر صحیح قرآن و هدایت امت به‌سوی حق هستند.

در دوران غیبت حضرت ولیعصر(عج) ارتدادی دامن اکثر شیعیان را می‌گیرد، آن هم نه زیدیه و اسماعیلیه و ... بلکه این شیعیان دوازده امامی و قائلین به امامت حضرت بقیة الله الأعظم هستند که اکثر آنان از مسیر مستقیم الهی و خطّ امامت آن حضرت منحرف می‌شوند.

یک استاد حوزه علمیه گفت: امام زمان (عج) دوست دارد ما شیعیان با هم بوده و برای هم نزنیم، همدیگر را نکوبیم. اما چیزی که متاسفانه در میان ما کم است همین همدلی، همراه هم بودن، اتحاد و برای هم نزدن است.

امام جمعه موقت تبریز با بیان اینکه امانتداری از وظایف امت مسلمان در زمان انتظار در دوران غیبت کبری امام زمان (عج) است، گفت: یکی از شاخص های امانتداری امت اسلامی، حضور در پای صندوق‌های رای است.

حجت‌الاسلام والمسلمین کاشانی با طرح این سوال که تا امروز از خود سوال کرده‌ایم امام زمان(عج) کجای کار ماست، گفت: امام زمان(عج) همه وجودش را خرج همه ما کرده است اما ما اصلا توجه نمی‌کنیم.