طبیعتاً در چنین ایامی، موضوع دیدار روسای جمهوری اسلامی ایران و جمهوری غیراسلامی اِمریکا داغ می‌شود. انگار رییس‌جمهور آمریکا تحفه است!

شاید باورت نشود، چون به قیافه‌ام نمی‌آید. ولی جان احمد ذره‌ای به روس‌ها خرده نمی‌گیرم.

نقل است که پدر دانشمندی به فرزندش گفت: «پسرم تو بزرگ شدی می‌خواهی شبیه چه کسی شوی؟» فرزند خواست پاچه پدر را بخاراند، گفت: «شبیه شما پدر.»

صبح برنامه برق من را چک کردی. امروز قطعی برق نداری و آدم خوشحال‌تری هستی. داری توی خیابان‌ها و اتوبان‌های شهر زیبایمان تهران رانندگی می‌کنی، یک هو می‌بینی بنری زدند به گندگی عرض اتوبان و فلان بازیگر دارد با سبیلش به تو اخم می‌کند. اول از خودت می‌پرسی که، عه؟! این سریال را کدام پلتفرم دارد پخش می‌کند؟

کامران شاکی شد که چرا مسعود تنگه را نمی‌بندد. برای این موضوع جوابی ندارم. من هم نمی‌دانم چرا مسعود تنگه هرمز را نمی‌بندد! ببند آقا ببند!

آخر آن مونولوگ معروفش چه بود؟ آخرش هم می‌رسید به اینجا که می‌گفت: «ما به همه گفتیم زدیم، شمام بگید زدیم. خوبیت نداره.» این قصه، قصه ماست. ولی خب کسر لاتی دارد بگوییم «دمه کوچه مهران بغل این نُرقه فروشیه» چه اتفاقاتی افتاد.

گفتی مذاکره نکنیم، چه کنیم! بسازیم دوباره می‌آیند و می‌زنند. مسعود از سر همه تقصیرات و حرف‌های قبلی تو بگذرم، از این یکی خبطت نمی‌گذرم.

گزینش شده‌ای؟ چه معنی دارد اسم خواننده طاغوتی روی وزیر دولت باشد؟ یادت باشد بعداً در این مورد با هم حرف بزنیم مهندس جان.

این علم یتیم یا آن طور که فرنگی‌ها می‌گویند orphan science مثل هر رشته دیگری برای خودش دارای اصول و چارچوب است. با توجه به این که من شناخته‌شده‌ترین دانشمند علوم سیاسی و روابط بین‌الملل جهان هستم، چند نکته از مبانی این حوزه را برای شما فهرست می‌کنم که به کارتان خواهد آمد. چه بخواهید در تاکسی به تحلیل …

هر وقت لازم شد آژیر قرمز و فرمان رفتن به پناهگاه می‌زنند. البته چون پناهگاه نداریم صرفاً می‌دانیم که دشمن دارد می‌آید. مواقعی که آژیر نداریم، موسیقی پخش می‌کنیم. منتهی هر شرایط و هر منطقه‌ای از پایتخت، ملزومات خود را دارد. به همین دلیل تِرَک‌های پیشنهادی با هم فرق می‌کند.

اصولاً نه جعفر شما که هیچ کدام از جعفرها در ایران ول نمی‌کنند. چون یکی از معدود راه‌های پیشرفت در کشور زیبا، عزیز، چهارفصل و خواستنی ما شباهت با جعفر است. هر چه جعفرتر، مقرب‌تر و موفق‌تر. سال‌هاست که اگر کسی سعی کند مثل جعفر نباشد، در ساختار اداری ما پیشرفت نمی‌کند. این که مدیرهای کشور جعفر دوست دارند …

بزرگ‌مرد روزنامه‌نگاری، مدیر قدیمی روزنامه وزین کیهان، برادر حسین، سردار قلم، منتقد دلسوز، باخبر از رازهای مگو و نیمه‌پنهان قضایا. حاج حسین واژه‌های مخصوص به خود را دارد که فقط در کشکول کیهان پیدا می‌شود. البته ناگفته نماند حاجی آدم‌هایی را در کیهان تربیت کرده که وقتی نوشته‌هایشان را می‌خوانی، دلت برای …

خوانده شد

این آقاسعید چیست و کیست که کلید همه مشکلاتمان در جیب کت جادویی اوست؟ احتمالاً فقط خدا می‌داند. ولی یک چیز مشخص است. آقاسعید را خوب می‌شناسیم و صابون خودش، داداشش، مشاورانش، اعوان و انصارش و دولت سایه‌اش به تن این مملکت خورده. همین الان هم می‌خورد.

آقا ممدجواد ظریف یکی از ملس‌ترین فحش‌خورهای عالم را دارد. میزان فحش‌هایی که به او می‌دهند و کسانی که به او فحش می‌دهند، متنوعند. کمتر پیش می‌آید فردی یا چیزی باشد که از «همه» فحش بخورد. حرف بزند، فحش می‌دهند. حرف نزند، فحش می‌دهند. کاری کند، فحش می‌دهند. کاری نکند، فحش می‌دهند.

در میان لوازم مورد استفاده در حمام، اگر سفیدآب را فاکتور بگیریم، فقط سنگ پاست که راه خودش را به فرهنگ و ادبیات ما باز کرده. درباره ژیلت، شامپو، لیف، صابون، فیس‌واش، افترشیو، کیسه و حوله ضرب‌المثل شنیده‌اید؟ خیر! ولی سنگ پا ضرب‌المثل مخصوص به خود را دارد. آنجایی که می‌گوید: «رو که نیست! سنگ پای قزوینه!»

ما در تحریریه عینک دودی تصمیم گرفتیم جواب‌های انقلابی مورد پسند این جماعت را استخراج و با جواب‌های منفعلانه، غیرانقلابی و خاک‌برسرانه آقا مسعود جایگزین کنیم. باشد که این‌ها راضی شوند و از ما و دیگران خروج کنند.

من نفهمیدم این که نتوانسته‌اند دزدها را بگیرد، به اینترنت ما چه ربطی دارد. بعد این که یک نفر آگهی‌های استخدام جاسوس اسرائیل در فیلترشکن‌ها را یواش نشان آقاجواد بدهد تا دست‌گلشان را از نزدیک ببینند.

تا خواستم از این اتفاق تعجب کنم، یاد نکاتی افتادم و از این که خواستم تعجب کنم، بیشتر از قبل تعجب کردم. اولش خواستم بنویسم «یارو را توی ده راه نمی‌دادند، سراغ خانه کدخدا را می‌گرفت.» بعد به خودم گفتم مرد مومن کجای کاری؟ آن کسی که می‌خواهد برود توی آن ده و کدخدا را ببیند و حتی کدخدا بشود، باید اول از زیر …

بنده از طرف خودم، دفتر سیاست‌گذاری و نظارت راهبردی حفاظت اطلاعات نیروهای مسلح، حفاظت اطلاعات پایگاه بسیج مسجد آب‌موتور، حراست اداره برق و حفاظت فیزیکی شهربازی ارم از ایشان تشکر می‌کنم که انقدر با ما شفاف و ندار است.

آقارضا قندی تا وقتی که به خاطر سن و سالش دیگر نتوانست پشت فرمان بنشیند و در واقع گواهینامه‌‌اش را بعد از حدود ۶۰ سال رانندگی گرفتند، یک بار نگفت من راننده‌ام. چرا؟ احتمالاً به خاطر این که می‌دانست غرورِ پشت این جمله، یک روز در جاده کار دستش می‌دهد.

کلمه مردم جایی استفاده می‌شود که کسی بخواهد دستاویزی برای به کرسی نشاندن حرفش پیدا کند. هر کاری دلمان بخواهد انجام می‌دهیم و نتیجه‌اش مهم نیست؛ چون مدعی هستیم که مردم از ما انتظار دارند.

گفتم: «خودتی!! ضمناً، چیزایی که تو بهشت آزاده اینجا ممنوعه.»

از رزیدانس به سمت محل مذاکرات می‌رفتیم و فقط من و عباس توی ماشین بودیم. این مکالمه هم قرار بود بین خودمان باشد اما چون من و شما ندار هستیم، با اجازه عباس‌جان متن آن را منتشر می‌کنم.

چرا اخراجی‌ها ۴؟ سه تای اول را استاد دهنمکی ساخته که اتفاقا با امیرآباد و دانشگاه تهران هم خاطرات خیلی خوبی دارد؛ البته خاطراتش مربوط به امیرآباد، بالاتر از جلال است. پس کپی‌رایت سه اخراجی‌های اول برای آقامسعود است. چهارمی برای من است و اگر استاد خواست بعدی را بسازد، باید اسمش را بگذارد اخراجی‌ها ۵. …

ایرانی جماعت روی خلیج فارس حساس است. البته فقط حساس است. چون کاری که از ما رعایا برمی‌آید، همین حساسیت و نگرانی است. چرا که آباد کردن جنوب ایران و جزایر آن کار ما نیست بلکه کار دولت‌هاست. شاید آن‌ها وظیفه خود را درست انجام ندهند اما چیزی از تکلیف ما کم نمی‌کند.

ویدیو تصاویر لو رفته از بخش عذرخواهی صداوسیما را مشاهده می‌کنید که به صورت اختصاصی در اختیار میدون پاستور قرار گرفته است. میدون پاستور، گاهنامه طنز سیاسی فرارو با محسن صالحی‌خواه، بی‌نمک‌ترین خبرنگار خاورمیانه هر وقت دلمان بخواهد پخش می‌شود. به نقل از فرارو

من به آزادی بیان فواد غبطه می‌خورم. با این که ۴ سال از فوت و ۹ سال از جایگزینی سیدحسن فیروزآبادی با سرلشکر محمد باقری می‌گذرد، ما هنوز نمی‌توانیم به مرحوم فیروزآبادی بپردازیم! چه برسد بخواهیم به آقای باقری تکه بیاندازیم. دوماً این که ترس کشور‌های جنوب خلیج فارس از ایران، همان دلیلی است که چند دهه قبل …

پیش خودم گفتم سال‌هاست پیراهن یقه دیپلمات نداشتم. خوب است برای تنوع یک دانه خوشرنگ‌ش را بخرم. رفتم تو و چند دقیقه بعد با یک پیراهن از مغازه خارج شدم. هنوز پایم را از چارچوب در بیرون نگذاشته بودم که تلفنم زنگ خورد. شماره خصوصی بود. قالب تهی کردم. در کسری از ثانیه تمام کار‌های کرده و نکرده‌ام از جلوی چشم‌هایم …