دراماتورژی در تئاتر شاید شمایلی از خواندن هوشمندانه متن نمایشنامه و به کار بستن باید ها و نباید های آن در اجرای نمایشی متن به صورتی

از قدیم الایام، اسطوره های یونان باستان نقش انکارناپذیری در شکل دهی ادبیات داستانی و دنیای دراماتیک داشته اند و خواهند داشت. سیر تحول

باید گفت که همچنان دنیای رمان های داستایُفسکی برای هر خواننده ای، مملو از شخصیت های بدیع و غریب هستند که شبح وار در طول و عرض قصه پیچ و تاب

ویژگی یک درام نمایشی، روایتگری و تصویرسازی به واسطه کنش و واکنش های عملکردی کاراکترهای دنیای نمایش است. هنر نمایشی وقتی در روایت پردازی دراماتیک

در فلسفه نسبی گرایی اخلاق (Moral relativism) برخلاف مطلق گرایی اخلاقی، هیچ شخصی از نظر عینی مطلقاً درست یا غلط نیست. در نتیجه ی آن چون

حکومت های تمامیت خواه و به تبع آن دستگاه های امنیتی ایشان، نه تنها می خواهند بر زندگی اجتماعی تک تک افراد جامعه احاطه و

روایت در نمایش‌های مونولوگ، اساساً پیرامون فردیت متکلم وحده و بازنمایی درونیات شخصیت او شکل می‌پذیرد و گاهاً قابلیت آن را دارد که فرهنگ یک جامعه را در خود بازتاب دهد.

روان گسیختگی (اسکیزوفرنی)، اختلالی است که به صورت روان پریشی نمود پیدا می کند و علائمی چون توهمات شنیداری، ارتباطات اجتماعی بدبینانه،

نمایش «سه خواهر»، به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی نگین ضیایی که اثری اقتباسی از «سه خواهر» چخوف محسوب می‌گردد، در پی چاره‌جویی این مسئله است که به آن‌چه بی‌واسطه مشاهده و دیده می‌شود تا چه اندازه می‌توان اعتماد و آن را تفسیر به رأی داشت.