«آن چیزهایی که بلاواسطه در محیط اطراف ماست تمامی واقعیت در کلیت آن نیست، چراکه بخش چشمگیری از این واقعیت در فرم گفتاری آتی است که هنوز بالقوه و ناگفته است». منظور داستایفسکی از واقعیتِ ناگفته در اینجا، همان ایده‌های نهفته‌ در عصر او است که هنوز کسی جز خودش نشنیده است؛ ایده‌هایی تازه که به‌ تعبیر باختین1 …