آلن بدیو تنها کسی است که در مقابل دهه‌ها سلطه نسبی‌گرایی، تکثرگرایی، پذیرش تفاوت‌ها و سلیقگی بودن مبنای همه چیز در غیاب یک فلسفه ثابت و اعتقاد به فلسفه‌های گوناگون تابع فردیت و احساسات متکثر، شکلی عام برای فلسفه می‌یابد.

«تأثیرات هنر بر سیاست همواره با ابهام و پیچیدگی روبرو بوده است. آیا امکانی وجود دارد که به صورت‌بندی نظری جامعی از انواع تأثیراتی که هنر بر سیاست

پاسخ سوال چه باید کرد؟ چیزی نیست جز طرح این پرسش فلسفی که چگونه چیزی ممکن می شود و اندیشیدن به این امکان و طرح امکان های تازه در درون آن.