آنچه در فاصله میان زندگی و مرگ اتفاق می‌افتد، تنها می‌تواند خود را به‌کمک یک شبح برقرار نگاه دارد؛ تنها می‌تواند از یک شبح سخن بگوید، با شبحی طرف شود و خود چون شبحی برقرار باشد. به‌تعبیر دریدا1، این «آموختن زندگی با اشباح» است؛ در مراقبت و مصاحبت‌شان، در همراهی و هم‌نشینی‌شان و در مراودۀ بی‌مراوده با …