نظام آموزش سنتی ایران در دورهٔ قاجار را می‌توان نظام مکتب خانه‌ای نامید. فلسفه آموختن این نظام بیشتر تربیت شاگردان و آموختن شرعیات دینی و مذهبی بود. تا زمان ناصرالدین شاه مدرسه به صورت امروزی وجود نداشت و تنها مکتب خانه بود که آموزش البته به صورت محدود به کودکان و نوجوانان می‌داد.

سینما باید بتواند هم‌زمان با سرگرم کننده بودن، معنا و مفهوم تازه‌ای را به مخاطب اضافه کند. او باید پس از دیدن یک فیلم و لذت بردن از قصه‌گویی، روایت‌گری و جلوه‌های بصری به موضوعات تازه‌ای برای اندیشیدن و زوایای جدیدی برای تامل و نگریستن در جهان پیرامون، دست پیدا کرده باشد. این همان اثر سینما بر عمق بخشیدن …

جملاتی مانند اینکه «باید از هوش مصنوعی در تشخیص اتیسم بهره گرفت»؛ یا اینکه «نباید بر پروژه‌هایی که باعث افزایش به‌هنجارسازی بیشتر می‌شوند صحه گذارد»

بهشتی به‌دلیل تسلطی که به زبان آلمانی داشت، فلسفه هگل را از روی متن آلمانی‌ آن‌ می‌خواند و به طلبه‌ها تدریس می‌کرد. می‌گفت: «بعضی از مترجمان فارسیِ این‌کتاب، منظور هگل را نفهمیده‌اند.»

کریم مجتهدی سال‌ها در راه فلسفه اندیشید و قلم زد. شخصیت ایشان چنان‌که در کلاس‌های درس یا مراوداتش نمایان بود، هرگونه سستی در کار را برنمی‌تافت