سحرخوانی یکی از آیین‌های قدیمی و زیبا در فرهنگ مردم خراسان رضوی بوده است. این آیین از دیرباز به عنوان یکی از روش‌های بیدار کردن مردم برای سحری و ایجاد فضایی معنوی و روحانی در ماه مبارک رمضان به کار می‌رفته است. با گذشت زمان و تغییرات فرهنگی و اجتماعی، این آیین به تدریج کم‌رنگ شده و به فراموشی سپرده شده …

ماه رمضان در قدیم با نقاره‌زنی‌های هنگام افطار و سحرخوانی‌های نیمه شب همراه بود؛ آیین‌هایی که بسیاری از آنها به مرور رنگ باخته یا به کلی از بین رفته‌اند.