گذشته زمان از دست شده است و تنها برای روایت، عبرت، تجربه اندوزی و خوانش باستان شناسی در کار می آید  و نه مدام و مداوم خاک را کاویدن تا از دلش خادم و خائن بربکشیدن و برای استخوانها شمشیرکشیدن...

این سال‌ها گاه زمانه‌ی فراموشی پیوست افسون‌اندود پدیده ها و بازگشت تفننی و البته کاربردی آن ها به عرصه زیست آدم ملموس و متنوع‌پسند این روزگار است و یکی از آن میان کلاه.

انسان انگار همیشه مراد را جسته و نیافته و باز راه تازه پیموده یا راه های پیشتر را این بار با دریافت و بلد راهی دگر باز از نو پیموده و چه خوب که آدمی فراموش می کند و می پندارد پشت دریاها شهریست و برای آن معنا و تفسیر ونیز برای نرسیدنش مقصر می سازد و توجیه و تسکین...

آدم ها را باید نخست انسان دید و چنان دربند تشریفات بی هوده و نیز کورشو دور شوها محصور ننمود که هم خویش را از یاد ببرند و هم اسباب رشک و نیز تصور گزاف و لاجرم یاس و بغض جمهور و جماعت در آتیه شوند.

بخشی از آخر هفته را به یک دورهمی نمایش نامه خوانی در کافه کتاب  ال‌دا که متعلق به خانم شریفی مقدم مجری نام دار سیماست بسر کردم. جمعی گرد می‌آیند و نمایش از پیش اعلان شده را به نوبت می خوانند و درباره اش سخن می کنند.

چه می شود که آدمی، دمی تیغ بر جان خویش می کشد و زهر را در جام کرده با خویش چنگیزی پیشه می کند؟ در کدام بازار ارزش جان از خواب و فراموشی افزون است و جای افسون و خیال و نیز روان های خراشیده در این داستان کدام است؟

مرد در دوران پیشامدرن با صفاتی شناخته می شد که نخست آن سختی و ستبری و نیز ستیزه جویی و در میان آتش رفتن است. نوعی نان و نام آوردن و از زخم ها دم نزدن و دگر چیزها ... انگار نمی برازید که مرد از درد بنالد و فغان کند یا گونه خیس و زبان به گله بگشاید.

خشونت در اشکال دل آزار تا نامحسوسش همزاد بشر بوده و نیز هست. تمنای محو آن راه بر سراب آرزو بردن است که ثروت، شهوت،قدرت و حسادت همان دیریابن محبوب تا همیشه ی بشرند و کمی می یابند و بیشی در حسرت استغثا می کنند.

از الزامات کافه داری موسیقی است و نسبت برخی جریانات فکری با این پدیده همیشه مبهم  و گاه تار بوده پس با این پدیده چه خواهند کرد و منطق کسب و کار هم که سلطنت با مشتری است او را باید نکو داشت پس با مراجعان احتمالی با پوشش نامتعارف یا برافتاده چه خواهند نمود؟

نام دکتر فاطمی اما بر ساختمانی در میدان مشق ماند و خیابانی هم در مرکز تهران هنوز رد او را بر پیشانی دارد... تاریخ انگار جدال نام ها و رنگ هاست و روایتی که نو می شود و جماعتی که از یاد می برند و بی تفاوت از معابر و مقابر، تنها سرخویش می گیرند و می پرسند دل خوش سیری چند؟

«از روزگار و زمانه اردوگاه نشینان در کتاب خار و میخک می خوانیم . این که هر کدام انتخاب می کنند و به راه و سرنوشتی می روند،کسانی با اشتیاق و مرارات برای تحصیل راهی مصر می شوند و شوق و انتظار مادران برای رد شدن از ایست و بازرسی اشغالگران قلب را در تمام سطور کتاب خار و میخک به تپش تندتر و همدلی با اهالی …

اگر دولت وفاق ملی بتواند کف زندگی شرافتمندانه را فراهم آورد و کردارش در برابر برگزینندگانش بوی وفای عهد و ماندن بر قول بدهد و مخالفان و بی تفاوت ها را هم شریک توسعه نماید، تمثال و تندیس وفاق ملی، حول محور انسان ایرانی برافراشته خواهد شد؛ و پیروز آن ایران با تمام دیروز و فردایش خواهد بود.

احسان اقبال سعید در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اراده‌ی انسان‌های اهل باور مسیر تاریخ را می سازد و اوراق تقویم را به رنگ...

اگر این دولت بکوشد تا امکان زیست و برخورداری را فارغ از همه گفتارها فراهم آورد و نان،درمان و امن و ایمان را تا دورترین و دیرترین نقاط و اذهان ببرد می تواند مفهوم وفاق ملی پیرامون وطن را بپرورد و خیر فرد و امت و نیز ملت را فراهم نماید.

نخستین روز مهرماه، سالروز محمدرضاشجریان است و غریب آن که نوزدهمین روز پائیز هم سالمرگ‍ او و انگار میان آن حنجره و مهر پیوند و خطی ناگشودنی و سربه مهر در کار بود.

خیابان سی تیر امروز همان قوام‌السلطنه‌ دیروز است. انگار رجال نامدار هر کدام به بهانه‌ای خیابان و معبری به نام یا بدنامی‌شان می‌ماند.

در هشتاد سالگی آن اتفاق نامبارک که بدون هیچ توضیح و شرحی و تنها با دوخط یادداشت به دولت ایران صورت گرفت می‌توان آموخت که قدرتمند شدن کلید اجرای تفاهم، توافق یا صیانت از منافع یک ملت است.

احسان اقبال‌سعید در حمایت از ستار هاشمی، وزیر پیشنهادی وزارت ارتباطات نوشت: باور دارم ستار هاشمی یک مربی با اشراف و اطلاعی است که از توان و نیز محدودیت‌های خودش و نیز رقیب، شریک و دشمن دارد صالح‌ترین فرد است.

انسان پرسشگر درگیر مسئله مرگ و رنج در اشکال گوناگونش بود می خواست تا برای آن پاسخ و نیز التیام بیابد.ادیان واپسین با تکیه و تاکید بر تکامل بشر و رسیدن به آستان کتابت و سخنوری با کلام و کلمه با انسان سخن گفتند و کسانی با جانهای بیقرار و پرسشگر خواستند تا برای رسیدن به پرسش اساسی ز کجا آمده ام آمدنم بهر …

پزشکیان همان وکیل الرعایا را در خاطر می آورد. کریم خانی که برای حرمت دیانت و جان و امان رعیت جان می فشاند و از متعادل ترین امیران دوران پیشامدرن ایران زمین است. همو که در پیش چشم فرستادگان بریتانیا سوغات و صله هایشان را بر زمین می زند و می گوید من یک مرد ایلیاتی ام... تفنگ و قرآنم بس .

اندیشه‌ی مرکزی جناب ظریف در کتاب پایاب شکیبایی هماوردی آرزواندیشی و واقعیت گرایی در تاریخ و سیر تصمیم در ایران زمین است.

همگانی شدن سیاست اما جنبه رازآمیز و انحصاری آن را هم از میان برد و مردمان دیدند ردای ریاست و صندل سیاست تنها ارث یا سزاوار کسان نیست و ما چرا نه ؟ برای همین هر رای و نفر ارمغان انسان تازه در عصر نو و با تعریف و دریافت دگرگون و در یک زندگی کم رنج تر برای انسان حاضر است.

شهید بهشتی را می توان نماد نهاد سازی در دوران مبارزه و پس از آن در زمان محدود حیات ایشان پس از پیروزی و استقرار جمهوری اسلامی دانست. تجربه اداره مرکز اسلامی هامبورگ و کادر سازی و پس از آن نقش مهم در تشکیل حزب جمهوری اسلامی حکایت از باور ایشان به ساختار ، نهاد و کار تشکیلاتی بود.

دعایی درشت نگفت تا در امان بماند و محبوب شود، با تانی و تامل بر وقایع و افراد نظر کرد و آرام رفتنش نه از سر محافظ کاری و صیانت از خویش که برای نرسیدن به تپه ای بود که دیگران برای فتح اش رقابتی شدید داشتند!

مجلس شورای ملی ترجمان همان عدالت خانه شد و فرا و شاید ورای ریشه و کارکردش در فرنگستان، شد پناه و ملجا برای عدالت خواهی و در امان ماندن رعیت از جور و جبر، نخست انتظار رعیت و امت پیشین و در گردنه ملت و من شده، ایستادن در برابر بیداد بیگانه بود

فردوسی را می توان خواند، نه برای عبرت، حیرت و انگیزه و نیز سود و چیزهای دگر که برای گذران دمانی  و دانستن از روزگار و زمانه‌ای دگر و  نه فرا رفتن از آن و کلمه خود به تنهایی اعجاز انسان است و لیاقتش فراتر از نشستن در ترازوی داوری و سرشکسته شدن با سنگ آن.

با الغای امتیاز تنباکو نخستین بار است که امر همایونی در تقابل و تضاد با فتوای دینی و خواست عمومی قرار گرفت. به این اسباب است که نخستین صف آرایی شکل می گیرد و ناصرالدین شاه درمی یابد که اگر می خواد سر کم مویش با تاج بماند باید امتیاز را ملغی کند.

سال‌ها قبل تر حسن فتحی کارگردان همین فیلم مست عشق مجموعه یگانه ای ساخت زیر نام شب دهم ..در خاطر دارید شازده خانم مه‌روی  قجری در منتهای برخوردای و ملاحت با بی اعتنایی  و خویش پسندی بر داشته های عاشق یک لا قبای خویش نیشخندی زد و حواله اش به دارلمجنانین داد.

سعدی مفاهیم و مضامین را شیرین بر زبان می آورد و کلام و نصیحتی که شاید دیگرانی و بسیارانی از دیروز تا همین یک دقیقه قبل گفته اند را چنان با کرشمه ی کلمات و سوارکاری جملات پیش چشمت می نهد که دوست داری تماشا کنی و بچشی.

دیدن فنجان قهوه در دستان سارتر و ساعدی و نیز در کنار الن دلون و دیگران انگیزه مضاعفی می دهد تا بخواهیم با تکرار فعل سرآمدان و شهره گان در سایه سار اندیشه و زیبایی بیارامیم و نمود با شکوه تری داشته باشیم.

احسان اقبال سعید / نویسنده و روزنامه نگار آرمان امروز تاثیر و تاثر میان اهل هنر، سیاست و مردمان از مواردی بوده که از دیروز تا هنوز محل پرسش، انکار و گاه حسرت و حسادت بوده است. در فیلم یگانه «کمال الملک» به‌قلم و دست سعدی از دست شده‌ی سینمای ایران، علی حاتمی می‌بینیم [ ]

به مناسبت روز بزرگداشت سید جمال الدین اسدآبادی   آرمان امروز احسان اقبال سعید : هجدهم اسپندماه در گاه‌شمار خورشیدی به نام «بزرگداشت سید جمال الدین اسدآبادی» نام گرفته است. سید جمال از طلیعه داران کسانی بود که از پس سیاحت فرنگ دَرکی از ادبار ملک پدری یافت و خواست علت و سبب بجوید [ ]

آرمان امروز احسان اقبال سعید : شانزدهم اسپندماه سال ۱۳۲۹ خورشیدی صدای گلوله‌های تپانچه مردی جوان و نجار با صلای صلاه ظهر درآمیخت و بانگ برآمد رئیس الوزرا سپهبد حاجعلی رزم آرا بر خاک افتاد و تمام. نگارش درهم تنیده نام حاجیعلی به آن سبب بود که خاک مکه را ندیده بود اما [ ]

نگاهی به اهل قلم و کودتاها در تاریخ ایران قسمت اول                                                            ارمان امروز احسان اقبال سعید نویسنده: تقویم‌ گاه سخن می‌گوید و روزهای کاهی رفته را در پیش چشم‌مان می‌آورد تا بازبخوانیم و در باورها  بر و در رفتگان و زمان‌های از دست شده نور تردید بی‌افکنیم …