«چهره‌ی یکی از مجروحان که هیچ‌وقت آن را فراموشش نمی‌کنم، به قدری نورانی بود که همه مجذوبش می‌شدند. این مجروح هیچ ابراز دردی نمی‌کرد و تنها سقف را نگاه می‌کرد.» این بخشی از خاطرات یکی از امدادگران دفاع مقدس است.