همینگوی عادت خاصی به نوشتن ایستاده داشت. این عادت برای او نوعی حالت جنگیدن و مقاومت بود؛ موقع نوشتن مقابل کاغذ می‌ایستاد، شبیه سربازی که مقابل دشمن صف‌آرایی کرده است.