بابـــک ‌بهـــاری: خیابان بی‌رحم است، آدم‌ها و هزار ماجرا در دل آن. خیابان فضای باز و در معرض دیدی که انسان ممکن است درونیاتش را پنهان کند، اما بیرونش نمایان و گاه نیز درونش را به تماشای عام کشانده شود. هرچند ما برون را ننگریم قال را.

بابـــک ‌بهـــاری: رایان قائینی، سیاوش پورعباس (راوش) دو ذهن هنرمند با همه پیچش‌ها و چرخش‌ها و تفاوت‌های ماهوی‌شان به گاه ارائه اثر به یک برآیند و یک نقطه می‌رسند؛ نیمی مرد و نیمی زن اما در قالب یک انسان کامل.

بابـــک ‌بهـــاری: خانم مهری نژادفلاح (رها) هنرمندی که با خلق تصاویر در فضاهای خلوت و کمترین بهره‌مندی از امکانات فرمی برای بیان بیانیه‌های درونی تلاش کرده که همین امر می‌تواند بازتاب زیستی و قناعت‌مندانه روح سرشار او و بازتاب روح جمعی همه ما باشد.

بابـــک ‌بهـــاری: هنر تجسمی امری است که تقدم، پیشینه، خاستگاه و همگانی‌بودنش را بر زبان قراردادی بین انسان‌ها می‌توان دید و تجربه کرد. نمونه‌های موردبررسی برگرفته از نمایشگاه «روز زمین‌پاک» آثار هنرمندان کودک کشورهای شرق آسیا هستند. با سپاس از آقای رابطی و خانم باغبان برای در اختیارگذاری آثار.

بابـــک ‌بهـــاری: خانم شیرین جبل عاملی؛ هنرمندی که از بیداری‌ها پا به دنیای خواب‌ها و رویاها می‌گذارد و توازی این دو دنیا همین تصاویر و نقش‌های درهم و گاه ساده‌ای می‌شوند که برابرمان موجودیت یافته‌اند. حال نمی‌دانیم که به خواب دعوتیم یا بیداری، هر چند نخست باید خواب باشیم در بیداری محض.

بابـــک ‌بهـــاری: خانم شیوان زمانی، هنرمندی که گاه پالت رنگش را نادیده می‌گیرد و به سیاهی و سپیدی پناه می‌برد. مثلث طبیعت و انسان و حشره در مرکز آثارش به چه خواهند رسید؟ این پرسش را او با ایستادن در کنار سوژه هایش پاسخ داده است، جوابی به غایت هوشمندانه و زیرکانه. اینک ما و حواس جمع که کدام سمت را انتخاب …