باجه های تلفن همگانی در ایران ابتدا در شهرهای بزرگ همچون تهران در دهه 40 نصب شدند. این تلفن‌ها عمدتاً در مکان‌های عمومی مانند پستخانه‌ها، ایستگاه‌های راه‌آهن و مراکز خرید نصب می‌شدند و با استفاده از سکه‌های رایج آن زمان، مانند سکه‌های ۵ ریالی، کار می‌کردند.

جالب است بدانید که در آغاز دهه سی خورشیدی چند کیوسک تلفن در کنار برخی اداره‌های دولتی شهر تهران کار گذاشته شد. به‌ویژه در جا‌هایی که مرکز مخابرات وجود داشت، می‌شد در حاشیه‌ی کناری پیاده‌رو یکی از آن کیوسک‌ها را دید. ▫️این عکس باجه تلفن همگانی در تهران در سال ۱۳۴۸ خورشیدی را نشان می‌دهد.

باجه تلفن همگانی سال‌های قدیم در کشور یکی از مکان‌های مهم برای برقراری ارتباط و تماس تلفنی محسوب می‌شد.

روزنامه اطلاعات ۷ اسفند ۱۳۵۲ خبری منتشر کرد که در آن از راه اندازی زیر ساخت تماس با شهرستان از طریق باجه‌های تلفن شهری گفته شده.

نیم قرن پیش تماس تلفنی از طریق باجه‌های تلفن با شهرستان امکان پذیر شد.

نیم قرن پیش تماس تلفنی از طریق باجه‌های تلفن با شهرستان امکان پذیر شد.

باجه‌های تلفن نیم قرن پیش نیازمند گسترش، بازدید و تعمیر مداوم بودند.