استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، ستاره‌ای درخشان و بی‌بدیل در آسمان زبان و ادبیات فارسی است.

فرهنگستان زبان و ادب فارسی در دوگانه‌ای غریب زیست می‌کند؛ نهادی علمی که هم واژه‌های ماندگار ساخته و هم قربانی شوخی‌ها و سوءبرداشت‌های فضای مجازی شده است.

رضاشاه پهلوی، با رویای مدرنیزاسیون ایران، نقشه‌ پیچیده ای برای مهار روحانیت شیعه کشید: از تأسیس مؤسسه وعظ و خطابه برای دولتی کردن روحانیون گرفته تا بازی پیچیده با مناسک مذهبی مانند عید مبعث!

در این تصویر احسان یارشاطر در کنار همکلاسان و استادان، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، سال ۱۳۱۶ ش/ ۱۹۳۸ م. (۱) داوود نبوی، (۲) محمد آشنا، (۳) لطف الله هنرور، (۴) احسان یارشاطر، (۵) کرم الله افشار، (۶) کفاش، (۷) مهری آهی، (۸) فردوس نفیسی، (۹) مهدی بیانی، (۱۰) عبدالله شیبانی، (۱۱) بدیع‌الزمان فروزانفر، (۱۲) …

راسخون/ درگذشت استاد بدیع الزمان فروزانفر نویسنده، شاعر و ادیب برجسته معاصر (1349ش) استاد بدیع الزمان فروزانفرِ خراسانی در حدود سال 1279 ش (1318 ق) در بشرویه در استان خراسان به دنیا آمد. تحصیلاتِ خود را در صرف، نحو، معانی، بیان، منطق، حکمت و فلسفه در مشهد و تهران در خدمت استادانی مانند ادیب نیشابو

محمدحسین بشرویه‌ای معروف به بدیع‌الزمان فروزانفر در سال ۱۲۷۶ در بشرویه از توابع استان خراسان جنوبی زاده شد.