نوشته بود: «کلام خواجه زبان دل است، لاجرم بر دل می‌نشیند و هر صاحب ذوقی را به وجد می‌آورد.» این نوشته سیدخلیل خطیب‌رهبر است که ۱۰۲ سال پیش در چنین روزی، ۲ مهر چشم به جهان گشود. 

«مرزبان‌نامه» به روایت محمدرضا مرعشی‌پور عنوان اثری است که چندی‌پیش توسط نشر نیلوفر منتشر شد. مرعشی‌پور در این کتاب نیز کم‌وبیش همان کاری را کرده که پیش‌تر آن را با پرداختن به «تاریخ بیهقی» آزموده بود. او در روایتش از «مرزبان‌نامه» تلاش کرده که آن را به فارسی روان و ساده بنویسد.

شیراز-ایرنا- کتاب خاطرات حسین‌آقا کاظمی آموزگار اقلیدی، با گردآوری سید مهدی خیراندیش، نه فقط یک زندگی‌نامه، که سندی تاریخی با ارزش ادبی بالا است؛ نویسنده با پیروی از شیوه روایی ابوالفضل بیهقی، وقایع مهمی چون کودتای ۲۸ مرداد و جنگ جهانی را با صداقتی مثال‌زدنی روایت کرده است.

با پیشنهاد دکتر قاسم غنی، در انتخابات مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم مشهد به مجلس راه یافت. دکتر فیاض همچنین بنا به پیشنهاد دکتر غنی، برای تدریس زبان و ادبیات فارسی به قاهره مصر سفر کرد و در دانشگاه فاروق آن کشور به عنوان استاد ممتاز به تدریس پرداخت.

یکی از آفات رویکرد «بازگشت به خویشتن»، فروکاستن متن‌های اساسی و شاخص سنت و فرهنگ ایرانی به تتبعات ادبی است که در تأملات روشنفکری مسئول، مترقی و انقلابی جایی نداشتند.

در ادب فارسی، مقام سیدالشهداء و واقعه کربلا با عبور از مرز تاریخ و رویدادهای آن، پا به عرصه نماد و تمثیل گذاشته و جهانی از معنا را در عرصه ایمان و دلاوری و مبارزه با ظلم پیش رو می‌گشاید.

انشاءهایی که سیدحسن از ترکیب داستان‏‌های رمانتیک موجود در بازار می‏‌نوشت، نظر شاهرخ مسکوب را جلب کرد. اما نه جلب به آن معنا که خوشش بیاید، شاهرخ با تهدید از حسن خواست به‌جای آنها «تاریخ بیهقی»، «سیاست‏نامه» و «خمسه» نظامی بخواند و از روی آنها برداشت کند

شگفت‌آورتر آن‌که بیهقی که می‌دانیم دست‌کم جوانی‌اش را در روزگارِ فردوسی سپری‌کرده‌ بود، در تاریخ‌پایه‌ اش از شاعرِ طوس و شاهکارش نامی‌نمی‌برَد. و مگر فاصله‌ بیهق تا طوس چقدر بوده؟