تقریبا همه وزرا بدون استثنا با یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که مواجه هستند، خرده‌فرمایش‌های برخی از نمایندگان برای عزل و نصب‌ها است. گویی که پست‌های دولتی تبدیل به تیول‌داری شده است. اگر وزرا زیر بار نروند، از آنان سوال‌های مکرر می‌کنند، آنان را به کمیسیون‌ها می‌کشانند و اگر زورشان برسد، استیضاح می‌کنند و …

یک اقتصاددان معتقد است: بعد از انقلاب بسیاری از شرکت‌های صنعتی بزرگ به نفع دولت مصادره و بخشی از این شرکت‌ها به نهادها و سازمان‌ها واگذار شد.

رضا امیدی، استاد دانشگاه، در کانال تلگرامی خود نوشت: «اخیراً وزیر آموزش‌وپرورش اظهار کرده‌اند که «خوشبختانه در ‌برنامۀ هفتم پیشرفت کشور یک حکم گنجانده شده است که ‌مدرسه را به‌عنوان یک سازمان پذیرفته و به او [مدیر مدرسه] اجازۀ انعقاد قرارداد داده است تا از ‌وقت اضافۀ مدرسه و کالبد آن استفاده کرده و ‌درآمدها

فرشاد مومنی گفت: «در شرایطی که ما یک منطقه پرآشوب داریم، نسبت اندازه هزینه‌ های حاکمیتی دولت به تولید ناخالص داخلی به زیر ۱۰ درصد رسیده است! در حالی که در «دولت حداقلی» که آدام اسمیت تعبیر کرده بود این نسبت باید حداقل ۱۵ درصد باشد. من اعلام خطر می ‌کنم که این شرایط ما را به چیزی بدتر از دوره تیول داری …

موسی غنی نژاد به نقل از وزیرسابق تعاون،کار و رفاه اجتماعی درباره فروش پست مدیریتی تامین اجتماعی به مبلغ ۵ میلیارد، این شیوه را تیول داری خواند. تیول به ملک یا زمین گفته می‌شود که درنظام ارباب-رعیتی توسط یک ارباب به دست‌نشاندگان بخشیده یا موقتا امانت داده می‌شد و به چنین افرادی که از جانب بزرگان چنین …

موسی غنی‌نژاد، اقتصاددان، گفت: «فروش پست مدیریتی به پنج‌ میلیارد، اداره اقتصاد به شیوه تیول‌داری است.»

«در دهه هفتاد، بعضا منفعتی که سرمایه‌گذاران مستغلات از قِبَل ساخت و ساز در شهر تهران کسب ‌کردند تا نسبت های دو تا پنج درصد تولید ناخالص داخلی سالانه کشور بود. بسیاری از نهادهای اقتصادی که بعضا حتی فعالیت صنعتی می کردند، بخشی از منابع مالی شان را از صنعت به سمت ساخت و ساز منتقل کرده بودند. این وضعیت موجب …