آیا نوجوانان واقعاً گوشه‌گیرند و تجربیات سازنده و لازم برای تبدیل‌شدن به بزرگسالانی اجتماعی و سازگار را از دست داده‌اند؟ یا اینکه صرفاً میانسال‌ها مثل همیشه