هر چند دقیقه یک بار، از پشت تلفن صدایی یادآوری می‌کند که این تماس از زندان اهواز است، اما علی بی‌توجه به این یادآوری جملاتش را پشت هم می‌چیند و پیش می‌رود. به نظر قصد دارد در همین زمان اندک، روایتگر هر آنچه بر خودش گذشته است، باشد.