«از برت دامن کشان، رفتم ای نامهربان / از من آزرده دل، کِی دگر بینی نشان؟»؛ این یکی از آخرین شعرهایی بود که ولی الله اسماعیلی با صدای زیبای خود و با همان لباس کارش در معدن، خواند و دامن کشان از معدن طبس رفت و دیگر برنگشت.