رابین ‌جورج کالینگوود، فیلسوف، مورخ و باستان‌شناس انگلیسی، در کتاب «مبانی هنر» می‌کوشد با تعریف هنر، تمایز آن را از ناهنر تشریح و با طرح بحث‌هایی درباره حقیقت، هنر و جامعه، کارکرد هنر حقیقی به‌عنوان فعالیتی محض را تبیین کند.