هیچ‌کس رنج آدم‌های نامرئی جامعه را نمی‌بیند؛ شبیه رنج قربانیان معدنجو که این روزها در حال تجربه دردهای شدید ریوی و تنفسی هستند. جوان‌هایی که به دلیل سردردهای مداوم امکان هیچ کاری حتی یک رانندگی ساده را هم ندارند. برخی از آنها همچنان بعد از 40 روز با سطح هوشیاری بسیار پایین و فراموشی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند …

«باید کسی باشد که از تمام تاریکی‌ها روایت کند. شبیه به غواصی که تا عمق سیاهی دریا پیش می‌رود تا از هر آنچه دیده، برای آدم‌های ساحل حکایت کند». خبرنگاری شاید شکلی از سفر به تاریکی باشد، دردهایی که کسی از آن خبر ندارد و تو باید آن را با شفافیت کامل دیده باشی و روایت کنی. اما هیچ‌کس از اندوه و رنج این راویان …