روش درمانجو مداری که به عنوان درمان مراجع محور نیز شناخته می‌شود، توسط کارل راجرز در دهه 1940 و 1950 توسعه یافت. این رویکرد بر این اصل استوار است که هر فرد خود بهترین متخصص در شناسایی و درمان مشکلاتش است