مفهوم وجود اجرام بسیار پرجرم و تاریک، سابقه‌ای چندصدساله دارد. در قرن هجدهم، جان میچل، ستاره‌شناس انگلیسی، و پس از او پیر سیمون لاپلاس، ریاضی‌دان فرانسوی، این ایده را مطرح کردند که اگر جرمی به اندازه‌ کافی متراکم باشد، سرعت فرار از سطح آن می‌تواند از سرعت نور فراتر رود.