این اعتراف‌های مبتذل که بیشتر برای لایک و ترند شدن؛ ذره‌ای ارزش ندارد که فردا فرزند شما تصوری درباره جوانی مادرش دارد که خیلی زود و از روی احساس و جوگیری به همکاران خودش علاقه‌مند می‌شده و این حرف اصلا چهره خوبی از یک مادر ایرانی نیست.

آقای خاکپور عزیز ساخت استادیوم خیلی کاری ندارد، همانطور که در مشهد و اهواز و اصفهان و شیراز بعد انقلاب استادیوم‌های مجهزی ساخته شده است؛ و همه سازندگان هم وطن‌دوست بودند. اما آنچه اهمیت دارد این است که حس و غرور ملی زمانی باعث افتخار می‌شود که پای ملت وسط باشد.

«انسان سلطنت طلب» به نوعی امتداد «انسان ساواکی» است تا «انسان آریایی»؛ انسان ساواکی که ساخته دستگاه امنیتی غربی است، مشابه همین رفتار سلطنت طلب‌ها را دارد. فقط آنجا قدرت را در دست داشته است و سلاخی می‌کرده است، اینجا چون قدرت ندارد تبدیل به یک انسان مازوخیستی شده است. 

نئولیبرال‌ها دقیقا اینگونه ما را از موفقیت باز داشته‌اند؛ ما را به سوژه‌های فردی تقلیل داده‌اند که نه توان کار جمعی داریم، نه حوصله حضور در جمع‌ها را و همه ما انسان‌ها را به «من»های ترسویی تبدیل کردند که برای بقا نیازمند روانکاوی، مطالعه کتاب‌های رواشناسی موفقیت و مصرف قرص‌های آرام‌بخش هستیم.

آنچه آمریکایی‌ها در حال القای آن هستند، برنامه‌ریزی بلندمدتی است برای افزایش سلطه نظم خودشان. به همین جهت باید به شدت دقت و توجه کرد که اگر به اسطوره‌ها و تخیل غربی‌ها در تاریخ و وضعیت فعلی‌شان نگاه کنیم، می‌بینیم سرشار از قهرمانانی است که علیه سرنوشت به پا خاسته‌اند.

سوالی که جای تامل دارد این است که رژیمی که 14 سال در بدترین و سخت ترین شرایط در برابر سقوط مقاومت کرد چگونه در کمترین زمان ممکن در مسیر سرنگونی قرار گرفت ؟

پیش از آنکه بحران ۲۰۱۱ سوریه مسئله اقتصادی باشد یک جنگ ژئوپلتیک است و می‌توان به چند نکته درباره مواجهه غرب با سوریه اسد رسید.

الجولانی، رئیس گروه تروریستی جبهه تحریرالشام، در گفت و گو با شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان تلاش کرد ماهیت تروریستی خود و نیروهایش را پنهان کند در صورتی که استعمار رسانه‌ای با تمایز نگاهی است که غربی‌ها و آمریکایی‌ها به خاورمیانه‌ دارند.

باید روایت خاورمیانه و روایت لبنان و فلسطین را بیرون از این ساحت باز تعریف کرد؛ باید نشان داد حتی انسان فلسطینی و لبنانی حق مصرف کردن هم ندارند و اصلاً کار‌آفرین هم نمی‌توانند باشند؛ یعنی انسان خاورمیانه‌ای در سطحی فقط باید نظاره‌گر افراطی شدن ایده غربی‌ها باشد و در‌حالی‌که انسان‌های خاورمیانه‌ای در …

با وجود سختی‌ها و مشکلات عدیده فراوان برای کادر درمان، روز گذشته پس انتشار خبری هولناک در فضای مجازی درباره قتل یک پزشک متخصص قلب، زخم باز این قشر و همه جامعه عمیق‌تر شد و کارد از استخوان هم رد شد.

سوزان جی‌برایسون، نویسنده کتاب «پسافاجعه» داستان بازآفرینی خود در پسا فاجعه را روایت کند تا اگر در جهان فعلی زنان دیگری به این بحران دچار شده یا خواهند شد، مانیفستی برای مقاومت علیه این ظلم وجود داشته باشد. از خانم نویسنده تقاضا دارم اگر حوصله داشتند، با توجه به تجربه‌ای که دارند به این مسئله فکر کنند، …

امروز نماز جمعه تهران‌، میلیون انسان با وجود آنکه بیم و خطر از طریق شر مطلق تهدید می‌شد شرکت کرده‌اند، پیام این انسان‌ها را باید در سه صحنه تاریخی جستجو کرد.

برای بحث درباره انقلاب اسلامی هم می‌توان چنین نگاهی را مورد توجه قرار داد. انقلاب اسلامی مقدمه انقلاب دیگری بود که باعث به وجود آمدن امکان‌های گوناگون‌ از تفکر می‌شود. می‌توان یکی از مهم‌ترین امکانات که در پس انقلاب اسلامی شکل گرفته است را سیاسی شدن جامعه یا ظهور امر سیاسی به عنوان یک واقعیت در هستی‌شناسی …

مسئله زیستن با حیوانات یک تصمیم شخصی است و هرکسی می‌تواند در زندگی خود از هر نوع حیوانی نگهداری کند یا با او زیست کند اما...

منتقد باید بداند که آنچه نقد می‌کند در این جغرافیا چه معنی‌ای را صادر می‌کند. تجربه آزادیخواهی رادیکال منافقین دهه ۶۰ و جامعه مدنی خشن در دهه ۷۰ نشان می‌دهد که هرگونه نقدی کمک‌کننده جامعه نیست.

آنچه در اربعین و بازنمود آن مشاهده نمی‌شود، توجه نکردن به ظرفیت وسیعی به‌نام حافظه‌ جمعی است که در اربعین تولید شده و به‌سادگی از آن عبور می‌شود.

کربلا محلی است که علی‌الظاهر در آن امام سوم شیعیان به همراه بخشی از خانواده‌اش در آنجا شهید شده است اما در واقع کربلا حاصل روایت هویتی است که دارای اعتباری است.

احمد سمیعی که خود از اهالی حزب توده بوده است و سال‌ها در حزب توده فعالیت داشته است در  آخرین کتابی که از خاطرات او منتشر شده است، نشان می‌دهد هنوز به حزب توده علاقه قلبی دارد.

اسرائیلی‌ها خوب می‌دانند که ترور فرماندهان در این مقطع دیگر مثل دهه‌های گذشته اهمیت ندارد، ایده و استراتژی مقاومت بسیار قوی‌تر از آن است‌ که با حذف فیزیکی در این مرحله دچار مشکل شود. اما مسئله مهم‌تری که اسرائیل برای ایران دنبال می‌کند، برساخت تحقیر ملی است.

دشمن‌ تلاش می‌کند نشان دهد در منطقه دست بالا را دارد و گروه‌های مقاومت را می‌تواند از بین ببرد. این نگاه با ترورهایی که وجه رسانه‌ای وسیعی دارد دنبال می‌کند، اما در واقع ترور نشان از خستگی و آشفتگی است.

 اپوزسیون نمی‌داند دیگر چه باید بکند، نهایت کنش آنها فحش‌های مثبت ۱۸ به افرادی است که در انتخابات در خارج از کشور شرکت می‌کنند.  

سیدجواد نقوی، خبرنگار «فرهیختگان» در برنامه «تبادل» بیان کرد: در فضای سیاست‌زدایی، شما حتی اگر صدها ایده بدهید و اجرایشان هم بکنید باز هم انگار یک خلاء وجود دارد.

خاندان پهلوی از ابتدا هیچکدام سیاست نمی‌دانستند از پدر بزرگ که با خانه نشین کردن امثال فروغی و آرزوی پیوند با هیتلر به سرعت از قدرت پیاده شد؛ تا پدرش که توهم ژاندارم منطقه‌ای داشت و تصور می‌کرد تا امریکا و کودتاگری‌های آنها است خود را باید ذیل آنها تعریف کند و متوجه نبود قمار کودتا یک بار بیشتر جواب …

بعد از شهادت دکتر سیدابراهیم رئیسی بحثی در فضای نخبگانی شکل گرفت که آیا آن بخشی از جامعه که بی‌تفاوت به این خبر هستند، به‌نوعی شکست ما را در احیای امر ملی شکل داده است؟

هنگامی که جوامع دچار سیاست‌زدایی می‌شوند به نوعی غیرسیاسی زیست می‌کنند و روزمرگی تبدیل می‌شود به افق و حیات زیستن و بیرون از امر روزمره هرچه صورت گیرد، واقعی نیست. به نوعی در چنین جامعه‌ای نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که جامعه کتابخوان شود.

جمهوری اسلامی از دهه 90 تا به امروز تقریبا به لحاظ استراتژیک توانسته با اختلاف آنچه مطلوب خود بوده است را در منطقه انجام دهد.

یکشنبه 16 اردیبهشت، بخش نخست میزگرد «فرهیختگان» با حضور سیدعلی کشفی، علیرضا شفاه و اباصالح تقی زاده کارشناسان موسسه علم و سیاست اشراق با عنوان «با بحران هیاهو مواجهیم» منتشر شد. در شماره امروز، بخش دوم این میزگرد را می خوانید.

چه از حکومت استقبال کنیم و چه از آن متنفر باشیم، افکار عمومی در ایران بیش از همه کشورها به اخبار منفی و تحقیر عادت کرده است و این حاصل یک وضعیت غیر طبیعی است و اگر دغدغه ایران را هم داشته باشیم باید بدانیم چنین جامعه‌ای نمی‌تواند به حکمرانی کمک کند تا در وضعیت بهتری قرار بگیرد.

آیا دولت‌ها در ایران در روند سیاستگذاری و برنامه‌ریزی به پرسش از طرحی از زندگی نیز فکر می‌کنند؟

در نظم جدید جهانی که مهاجرت نوعی سبک زندگی است و در جهان‌سازی‌ای که در قرن اخیر توسط آمریکایی‌ها دنبال شده، بسیاری از انسان‌ها در سرتاسر دنیا برای رسیدن به یک سبک زندگی مطلوب دست به مهاجرت می‌زنند، اما به‌لحاظ فرهنگی سعی می‌کنند خود را به‌طور کامل از میهن اصلی جدا نکنند.

مهدی نصیری که در سال‌های گذشته هر چند وقت یک‌بار هم به سمت یک اردوگاه سیاسی یا نحله فکری متمایل بوده است؛ در مصاحبه با شبکه بی‌بی‌سی فارسی مدعی شده است که اپوزیسیون ایران اگر می‌خواهد موفق شود باید شکاف بین شاهزاده پهلوی و مصطفی تاج‌زاده را از میان بردارد.

رضا پهلوی معروف به شازده این روزها به روابط عمومی اسرائیلی‌ها تبدیل شده و کاری را می‌کند که نتانیاهو هم تعجب کرده است.

احتمالا هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوید با تصاویر به‌ شدت وحشتناکی که از فلسطین منتشر می‌‌شود روبه‌‌رو می‌‌شوید. پرسشی که مطرح است این است که آیا همه انسان‌هایی که با این تصاویر روبه‌رو می‌شوند، به یک مساله می‌اندیشند؟ مساله تا حدودی واضح است.

اگر می‌بینیم سال‌ها است که مقامات غربی‌ هر روز می‌گویند کار نظام، این هفته یا هفته بعد تمام است و بخشی از مردم آن کشورها هنوز فکر می‌کنند «ایرانی‌ها شتر سوار می‌شوند و در صحرا زندگی می‌کنند»، احتمالاً به این خاطر است که به ایرانیان مقیم کشورهای خود نگاه می‌کنند.

در سال‌های اخیر حجم زیادی از ایرانیان که در کشورهای مختلف غربی بعد از آنکه با دیوار واقعیت روبرو شده‌اند، مثل امیرفضلی شروع به درد دل کرده‌اند و سعی کرده‌اند نشان دهند که آن  بهشت زیبا چقدر چهره غیرجذابی دارد و زیستن در آنسوی دنیا هم با انبوهی از مشکلات همراه خواهد بود.

آیا ما به پایان عصر سیاست رسیده‌ایم؟ آیا جهان فعلی درحال سیاست‌زدایی از عرصه عمومی است؟ آیا تحت این شرایط ایران هم در وضعیتی جدید قرار گرفته است؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها با احسان فرزانه و امیر رضائی‌پناه، دو دانش‌آموخته سیاست گفت‌وگویی را صورت دادیم که در ادامه می‌خوانید.

زندگی چیست و چگونه باید درباره آن تامل شود؟ این دو پرسش ظاهرا سرآمد پرسش‌هایی است که حالا به صورت جدی در صحنه اجتماعی خود را نمایان کرده است. دیگر نمی‌توان به سادگی از این پرسش‌ها عبور کرد، چرا‌که پرسش‌های فعلی دورنمایه سیاسی و اجتماعی دارند، هر‌چند که علی‌الظاهر خیلی به آنها توجه نشود.

آیا این برداشت که جامعه در وضعیت سیاست‌زدایی قرار دارد، برداشتی درست است و آیا می‌توان درباره فرمی جدید از سیاست در ایران بحث کرد؟ سال گذشته که اعتراضات در جریان بود، قصد داشتیم به‌صورت بنیادی به این مساله بپردازیم که جامعه با چه بحران‌هایی مواجه است که شکلی از اعتراض را در 96، 98 و 1401 نشان می‌دهد. …

بعد از انتخابات سال 1400 بحثی در فضای آکادمیک شکل گرفته که معتقد است ایران امروز با بحران نمایندگی روبه‌رو است و این بحران در پس ردصلاحیت سال 1400 و ضعف تصمیم‌گیری در مجلس فعلی به وجود آمده است. اما این برداشت از بحران نمایندگی به‌طور کلی خام است و ربط دادن آن به انتخابات اخیر هم به دور از مشاهده صحنه …

هرگاه در باب توسعه بحث‌هایی شکل می‌گیرد به سرعت درباره آنچه باید رقم زده می‌شد و امروزه نیست یا آنچه در گذشته داشتیم، بحث می‌شود. این شکل بحث‌ها درباره توسعه به نوعی خود توسعه‌زدایی از افکار جامعه است. در روزهای اخیر سخنرانی مسعود نیلی در جشنواره امین‌الضرب و همچنین متن مرتضی مردیها در ستایش کودتای سوم …

هگل، فیلسوف آلمانی رساله‌ای دارد به نام اساس آلمان. او پرسش مهمی را مطرح می‌کند در این رساله که آیا آلمان در آن مقطع می‌تواند یک کشور یا به تعبیر بهتر یک ملت شود؟ پاسخ او هرچند فلسفی است اما مساله او به این جهت اهمیت دارد که معتقد است آنچه باعث کشور و ملت شدن می‌شود مواجهه با واقعیت است و به همین خاطر …

هنگامی که کلیپ معروف صادق بوقی منتشر شد، یکی از مباحث پر‌تکرار تاکید بر اصالت زندگی روزمره بر سیاست یا ایدئولوژی را در بر ‌می‌گرفت.

لیبرال‌های وطنی که به‌شکل مدافع سرسخت نوعی از نظم اقتصادی هستند که تا حدودی شبیه به نئولیبرالیسم است در مقطع فعلی از طرح چنین سوژه‌هایی به‌دنبال چه ارزش افزوده‌ای برای خود هستند؟

با نگاهی به رفتار اپوزیسیون ایرانی در چند ماه گذشته آنچه مشخص است این نکته است که آنها تصویری در ذهن از مردم و جامعه ایران دارند که با واقعیت میدانی فاصله وسیعی دارد.

پرسش از «دانشگاه ملی»، از پرسش‌های پرتکراری است که در چند سال اخیر مطرح شده است. در مقام پاسخ به این پرسش اما برخی اهل فکر، شیوه خاصی از حکمرانی بر دانشگاه را ملی بودن معرفی کردند.

سیدجواد نقوی (خبرنگار) به تصویری که در صفحه اینستاگرام فرح پهلوی (دختر رضا پهلوی) منتشر شده بود، واکنش نشان داد.

سیدجواد نقوی (خبرنگار) به تصویری که در صفحه اینستاگرام فرح پهلوی (دختر رضا پهلوی) منتشر شده بود، واکنش نشان داد.